Laatste Bericht ?

Een Meidenploeg Ruimt Op

Onder dit bericht staat het volledige HVA Toneelcompetitie Juryrapport.

Op vrijdag 29 april, hebben 3 meiden: Renate, Arwen en Mieque,
de boel afgebroken, weggesleept, opgerold en opgeborgen. Spierballenwerk.
Zoals George Cook het al wist en zei: Waar zouden we zijn zonder de dames ?

2 dagen eerder, op woensdag 27 april, werd de nabespreking gehouden;
voornamelijk een verslag van mij over het individuele spel en daarnaast nog kort over de produktie in het geheel.

We hebben die avond ook de aangekochte rekwisieten onderling geveild,
dat was héél erg leuk.
Thea en Trudy boden, in tot aan waanzin grenzende hebzucht, om de groentenmanden,
Dave ging er met het kooitje, inclusief dood vogeltje, vandoor,
Mieque heeft eindelijk een bezem, Marx de mooie soeplepel,
de koffer is gekocht door Arwen, Eric weet dat nog niet, dat wordt gelukkig geen scheiding want ze zijn nog nét niet getrouwd,
Renate heeft het 100 jaar oude, met zijde beklede en geborduurde art nouveau doosje aangekocht, de eieren waren niet meer bruikbaar en brachten daarom niets op, de pompoen wordt een maaltijd bij Trudy, tenslotte nam iedereen voor een euro wel een weckpot mee.
Het prachtige fornuisje bleek een stiefkind;
iedereen vond hem prachtig, maar niemand wilde hem in huis ... dat wordt opstoken.

binnenkort is er de Ledenvergadering. KOMT LEDEN, KOMT !!!!

Het HVA-Toneelcompetitie Juryrapport

Een driekoppige jury, bestaand uit
Mirjam van der Voort, Peter van Muijen en Maarten Bakker,
opgevangen door de HVA-vertegenwoordiger Frans Limbertie,
bezocht de voorstelling Haar Jury op zaterdag 2 april.

Ik was die avond vreselijk gespannen, Renate vreselijk ziek, Mieque daardoor vreselijk onzeker, Dave daar weer door vreselijk uit zijn doen, een vreselijk mens zat voor me te praten en te sissen tijdens onze stiltes, het werd natuurlijk een vreselijke avond.

Het rapport (letterlijk, inclusief stijl- en taalfouten, en dat zijn er nogal wat !):

STUKKEUZE
Duidelijk de keuze van een regisseur die graag een stuk wil laten zien met haar visie daarop. Dat is goed gelukt en het was dus ook voor de groep een goede keuze.
Jammer dat het stuk maar 35 minuten duurde. Het dingt daarom niet mee naar de prijzen van de competitie. Maar ook goed dat het stuk zo kort was want anders zou de groep de aandacht van het publiek niet vast kunnen houden met deze manier van spelen.

VORMGEVING - Jaap Eerland en Marx Warmerdam
Een prachtige sober en doeltreffende vormgeving; er was met pallets een ouderwetse boerensfeer geschapen die het stuk volledig tot zijn recht deed komen. Ook de rekwisieten waren met zeer veel zorg gekozen (bv de sheriffster, het stof op het kooitje), de kleding en de kapsels waren geheel in stijl al gaf de zwarte hoed (George Cook) hoewel ongetwijfeld juist voor het tijdsbeeld een iets te komisch effect. Mooi dat zelfs de status van de personages in al dan niet rijkere stoffen van hun kleding tot uitdrukking kwam.
Het licht was uitgekiend, een compliment waard: met weinig middelen zeer sfeervol en prachtig het geheel ondersteunend

REGIE
Een heel heldere regie volgens het "Less is More" principe. De rustige manier waarop de tekst gezegd werd deed recht aan het zwijgzame karakter van het boeren leven. Jammer dat alle spelers een zelfde indruk maakten. Door het strenge ingehouden spel werd het af en toe saai omdat iedereen op elkaar ging lijken. Maar het verstilde spel gaf wel de juiste spannende lading aan de gebeurtenis. Een interessante regie die we niet vaak tegenkomen. De minimale theatrale dynamiek is ook een risico. De lengte van het stuk heeft geholpen om de aandacht van het publiek vast te houden. Naast de krachtige stille toon van de voorstelling zouden we ook wat meer individuele verschillen bij de personages willen zien.
Het begin beeld met de opkomst van de acteurs en het goed neerzetten van de stoelen zag er goed uit, maar sloeg helemaal nergens op. Advies weg laten ! Het beeld daarna was prachtig. Je voelde door de meteen de kou van de gedoofde kachel.
De spelopdracht die we na de pauze hebben bijgewoond vonden we eigenlijk een ontkrachting van het stuk voor de pauze. Zonde om de mooie stilte niet mee naar huis te nemen.

SPEL ALGEMEEN
De spelers zijn een heel eind gekomen in deze regie. Knap om zoveel geladen rust in het spel te brengen. Om niet alles op elkaar te laten lijken moet er heel hard gewerkt worden aan juist de verschillen in de personages in heel kleine details. Nu is het duidelijk dat het ingehouden spel de verschillen weggepoetst heeft en eenvormigheid en saaiheid ligt dan op de loer. Het is niet iedereen gelukt de stiltes echt in te vullen.
De vrouwen bleken sterke vrouwen, maar dat werd deels vormgegeven door de mannen wat belachelijk neer te zetten. Jammer dat er vanuit dit cliché werd gespeeld.

SPEL INDIVIDUEEL

Thea Jeurgens - Minnie Burke
In het spel Thea Jeurgens kwam de stille speelstijl geheel tot zijn recht. Haar stilte waren gevuld met ingeleefd spel. Zij wist heel goed wat er in haar personage omging en kon dit goed voelbaar maken. Ze zette de toon met haar prachtig uitgespeelde beginscène waanneer ze wakker wordt op een uitgedoofde kachel.

Frenk Nitzche - John Hale
Vooral in het begin tijdens het samenspel met Minnie, wist Frenk Nitzche de buurman een juiste boerse, onhandige uitstraling te geven. De stiltes hadden een mooie lading. In de groepsscènes later in het spel kwam hij daarin wat minder tot zijn recht.

Jan Schelvis - Meneer Peters
Jan Schelvis speelde de sheriff. In zijn spel was soms wel, maar meestal niet te zien dat hij in functie was. Hij maakte een hulpeloze indruk, je kon je niet voorstellen dat hij werkelijk een wetsdienaar was. Het was niet duidelijk of die hulpeloosheid een keuze was of dat het voortkwam uit onmacht van de acteur. Het hem opgelegde spel kwam over als een keurslijf waaruit hij niet bij machte zijn personage vorm te geven.

Dave de Borst - George Cook
Bij Dave de Borst overheerste de tamelijk gekunstelde toon op een zodanige manier dat hij er als een vrij belachelijk personage over kwam. Dat kan enigszins een keuze geweest zijn, om een gewichtig doende man neer te zetten, maar op deze manier kwam het onbedoeld komisch over. Dat kwam ook voort uit de wat houterige motoriek. De serieusheid van het stuk heeft meer baat bij een personage van vlees en bloed dan bij een karikatuur

Mieque in't Ven - Mevrouw Hale
Mieugque in 't Ven wist haar tekst zodanig over te brengen dat het verhaal langzaam onthuld werd. Haar spel was brij kleurloos en leed enigzins onder de dwang van de stiltes die ze niet goed wist te vullen met betekenis. Toch wist de actrice het belang van de minimale handelingen voor de plot van het verhaal duidelijk te maken.

Renate Jansen - Mevrouw Peters
Renate Jansen speelde duidelijk een daadkrachtigere vrouw dan haar man de sheriff, maar wist ook gelijk duidelijk te maken dat in die tijd de vrouwen niet openlijk voor hun daadkracht uit konden komen in verhouding tot de mannen die het voor het zeggen hadden.

Algemene Indruk
Een zeer verzorgde voorstelling. Met veel liefde en oog voor detail geregisseerd en vormgegeven. De voorstelling wekt in het uitgewogen concept regelmatig spanning op, maar lijdt aan spanningverlies in de stiltes die niet alle acteurs waar kunnen maken. We missen karakteruitdieping

Stem Op De Mooiste Foto

Voor de HVA Toneelcompetitie, heb ik deze foto ingestuurd.
Mijn persoonlijke keuze is hierop gevallen omdat het de sfeer weergeeft
en een groot deel van de lading van het stuk Haar Jury dekt.
Tevens geeft het uitstekend het toneelbeeld weer
en het laat een geheim zien; doet je een vraag stellen en maar geeft geen antwoord.

1915, Wyoming, "living 9 miles from anything"

Zwoegen in de hete zomers om te overleven in koude winters ...
en stilte ... veel stilte ...
Misschien kraait een haan je wakker, stuurt je aan het werk ...
loeit een koe, die gemolken wil worden of een kalf krijgt ...
kakelen de kippen om hun eieren aan je te melden ...
op het erf een stampend paard ... het kraken van de kar ...
en de wind ... ruisend als het koren hoog en vol op het land staat ... loeiend als de voren diep, kaal en droog de winter afwachten ...

Uitgeput ben je als je deze morgen wakker wordt ...
en koud ...
en de zon is al op ...
en je moet door ...
en je moet verder ...
verder dan nu

Iedereen mag zijn stem voor de mooiste foto uitbrengen op de HVA site (zie de Links hiernaast)

KLAAR !

Het zit er op, de laatste voorstelling is geweest.

We hebben het als team; spelers, bestuur, helpers, vrijwiligers, bruikleners goed gedaan.

Nu even rusten, nadenken, samenvatten, nabespreken, opruimen en schoonmaken.

Alles is dan klaar voor een volgende produktie.

Aanbevelenswaardig

Thank you Estland for your points. Zou het nog beter kunnen ? Oordeel zelf ! U heeft nog 2 mogelijkheden om ons stuk te zien: zaterdag 20.15 uur en zondag 14.30 uur

Snorrenmannen

Na van een toneelspel gehoord te hebben, hebben deze mannen zich gemeld voor een rol in een komend stuk, mits zij hun snorren mogen behouden.
Want zij hebben vernomen dat de vrouwen bij de club niet alleen hun rokken tot boven de enkels optrekken, petten opzetten en grote passen nemen, maar dat zij ook snorren stelen.
Toneelgroep Randstad belooft deze mannen het behoud van snorren.
Ze kunnen daarom met een gerust hart en toffe snor lid worden.

Wat een stilte gaat hier van uit.

Desolaat staan de palets als wachters in het niet zo gezellige huis te wachten.

Stil, blauw, vol verwachting van wat komen gaat.

Trudy

Toch Nog Een Beetje Anders

Deze acteur heeft een dochter, ze heeft zijn lengte - zei hij laatst verklarend. Zijn vrouw is wat kort, maar ze ziet er prachtig uit en heeft groots werk geleverd. Ze heeft die, lánge, dochter voortgebracht, ze heeft die, grote, vent geconfisqueerd, ze heeft de theatergordijnen gestikt, weliswaar met wit, maar ze maakt ook ... hmmm ... sieraden, ze stuurt manlief naar de Bijenkorf voor een boodschap in de uitverkoop, ze rookt lekker sigaretjes, ze kent Irma, en die ken ik ook, ze stuurt hem naar 2 toneelgroepen, naar squash, naar zaalvoetbal, naar Henk vdM, naar wat dies meer zij en ik ben blij. Ik heb hem toch een ander kapsel laten aankammen en plakken, wat platter, wat meer 1915. Imke je zult het nog moeten zien, ook zijn dikke wenkbrauwen en zijn stilte. Komt je, lánge, dochter ook ? Frenk, de bedoelde acteur, speelt Meneer Hale, en zijn toneelvrouw Mevrouw Hale, door de speelster Mieque, heeft hem ook lief. Ze stuurt hem hier en daar wat bij in zijn manier van zeggen, doen en mening, in plaats van naar squash en de Bijenkorf. Ze neemt de door hem gevonden schatten, tekenen des levens, graag mee naar huis. En zal bij het taartje dat ervan gebakken zal gaan worden beslist aan hem en zijn dochter denken. Hap slik, wij hebben het goed. Ook een stukje Dave ?

Ik ben blij en trots tegelijkertijd. Dat we na zoveel moeite & tijd een vreselijk mooi theater hebben en al 4 voorstellingen op de planken hebben gezet. Waar vind je nog gemotiveerde mensen om dit voor elkaar te krijgen? Kunnen we dit gevoel heel lang vasthouden ??!! Zelf heb ik me nog niet ingesteld op een weekend niet spelen; waar is de spanning voor het optreden en de kick achteraf? Helaas, een weekje wachten, om dan weer te declameren : U verdedigt uw sexe hoor ik. Gelukkig is het tuinweer, kan ik buiten verder filosoferen. Grt Dave.

DE JUISTE SFEER

We zitten op de helft! En we beginnen nu goed warm te lopen. Of zou dat komen door dat waanzinnig mooi gemaakte fornuis door Jaap. Veel lovende woorden heb ik gekregen en gehoord over onze regisseuse, het decor, het fornuis (het is dan ook een plaatje), ons spel, de stiltes. Ook op film ziet het er mooi uit. Nu even een adempauze en dan moeten we, aan de gegeven punten te zien, er nog extra hard tegen aan. De komende week maar snel de juiste sfeer en spanning weer zien te vinden. Gaat vast lukken zolang jullie maar komen kijken.

Estland ! Uw Punten Graag

• 


• donderdag 31 maart: 6,9


• vrijdag 1 april: 8,8


• zaterdag 2 april: 6,2


• zondag 3 april: 8,6




• Maar de telling voor deze voorstellingen is nog niet gesloten; er worden nog punten verwacht.


• Kijkers: meldt u !




• Ook de stemmingen voor de volgende 4 voorstellingen zullen hier gepubliceerd worden


• En dan zal het eindresultaat het Gouden Moment duiden.

Van deze verlaten cabin kun je een theater maken. Je ruimt wat op. Je gooit iets wegt. Hier vindt je wat, daar laat je wat. Mooie verhalen. De voorstelling: ja, zeker de moeite waard om te gaan kijken. Want er is met veel liefde door iedereen aan gewerkt. En dat is wel iets wat je voelt. Het is geen stuk voor de amateurtoneel muggenzifters. Die kunnen beter naar een bijna professionele voorstelling gaan van hun eigen club. Het woord van vandaag is: klein. Een klein theater prettig van sfeer (voor mensen die heimwee hebben naar De Poort is het zeker een aanrader) Een kleine groep mensen. Mooi klein spel. En een mooi klein verhaal. Complimenten voor regisseur en groep.

Uit De Hoge Hoed

Niet alleen konijntjes worden uit een hoed getoverd. U kunt dat zelf nog gaan aanschouwen. Toneelgroep Randstad zal nog 6 keer de éénakter Haar Jury presenteren en ook nog 6 maal een verrassingséénakter voor u tevoorschijn toveren. En ik wil met heel veel trots zeggen dat beide zeer de moeite waard zijn ! Net als dat beest hierboven ...

Gemist ? Pech !

Nou ... een toneelstukje met grote groenten en een pan ... heeft u iets gemist ? Ja, want in de VerrassingséénakterDeAndereJury waren de rapen gaar. Sorry ? denkt u. Het spijt ons, maar we moeten u vertellen, dat u een éénmalige, niet geregistreerde, nooit meer vertoonde, volslagen unieke éénakter hebt gemist. Pech dus. Maar ... gelukkig voor u, die vanavond niet is geweest, wordt er morgen misschien, héél misschien, weer een éénmalige, niet te zullen worden geregistreerde, nooit meer te zullen worden vertoonde, volslagen unieke éénakter, speciaal voor u gepresenteerd. Eigenlijk zoudt u elke voorstelling moeten komen, want die verrassing, die willekeur, dat unieke, zal telkens plaatsvinden. Nooit ooit vertoond en nooit meer vertoond ! Komt dat zien !!!! Trouwens ... de éénakter Haar Jury was fraai, en die heeft u ook gemist ....

Help ! Wolven !

Sander levert toverstof op zo'n moment. Maar hij was, gisteren, tijdens de generale repetitie ook nog zoekende. De regisseur levert erg weinig informatie. Sander is mogelijk aan de wolven overgeleverd. De spelers eten uit zijn hand, van hen heeft hij niets te vrezen ... de wolven zullen wellicht later nog aanschuiven en de maaltijd met hem doornemen. De man, die toevallig passeert, is ook aan een wolf overgeleverd. Maar die maaltijd zal niet met hem worden gedeeld. De generale was aardig ... goed ... heel goed ... te goed .... geen superlatieven a.u.b, dat is bad luck. Morgen première !!! Toi Toi Toi !!!

Vanavond Wordt Alles Anders

Pet op, jas an, beetje nurks kijken. Goed zo? Nee, en daarom komen Yvonne en Ina erbij en wordt het echt anders ! Vanavond 19 uur begint het smeren en creëren door de grime-dames. Sander tovert er nog een fraai lichtbeeld op en dan is kees klaar. DE GENERALE !

gordijn

Geboend is er zoals onze Seur heeft geschreven, de algen vlogen mij om de oren. Eertje of te wel Eric heeft de uitjes aangelegd en is hier beretrots op. Ook de noodverlichting werkt als het licht uitvalt. Dat is de bedoeling van het geheel. Staan we niet ineens in het donker als bij ons de kerncentrale een meltdown heeft van hier tot Tokio. Maar..... het gordijn bij de noodtrap moet weer gestrikt worden, is los gelaten door het bijeen binden met een touw. Is dit het touw wat onze Minnie gebruikt heeft? Nee, te klein, daar was Burke vast wakker van geworden als ze hem had willen stikken met zo'n stukkie maar misschien heeft ze eerst iets anders gebruikt. Op de generale zullen jullie het wel merken. Heel veel speelplezier. Break a arm and a leg (nooit eens een heup) Algenverslindster Truud

Foute Boel

Tsja, Mieque heeft wat gemist. Dat strikje met dat omslagdoekje, dat kan wel ... maar als ze zo naar rechts kijkt (voor u links), ziet ze dat er iets niet klopt. Wat ? De nieuwe gordijnen hangen er theatertechnisch en fraai bij; de stof genereus geschonken door Delta 98 Den Haag, in no time geknipt en gestikt door Frenk en Imke Nitzsche, de ringen gehamerd en de lussen gestrikt door Renate op haar vrije zondag, de gordijnrail verzonnen en gemaakt door Dave, de achtergrond aangebracht door Jan, een fantastische voortzetting van eerder gekwast, maar daar gaat het voor Mieque fout ... het is de foute kleur, de muur bedoel ik. Nu jammer voor jouw deerne; jij zal je moeten aanpassen ! Geen paarslila liflafjes om de nek van een boerenvrouw op de prairy van Wyoming rond 1915 die effe de boel komt regelen. Neem een voorbeeld aan Minnie en Mevrouw Peters: bedeesd, onopvallend, zeker niet vrolijk en braaf, ja braaf ...................................................................... tot op zekere hoogte dan, met de nodige gevolgen dan. Mieque kan in ieder geval met gezwinde spoed de noodtrap áf gebruiken, want die is voorzien van licht door Erik en geboend door Trudy. Teamwork ? Ja, geweldig TEAMWORK !!!!!!

Geheim

Wat ziet Thea voor vreselijks daar rechts ?
Laat Burke alle eieren vallen ?
Valt er een lijk uit de kast ?
Komt er een vervelende buurvrouw onverwacht op bezoek ?
Koken de kersen droog ?

Ben u nog niet nieuwsgierig naar de gebeurtenissen in Haar Jury ?
Wilt u niet zien wat Thea laat zien ?
Kom dan in ieder geval het fantastisch opgeknapt Randstad theatertje
bekijken !

Nieuwsgierig ?

Renate in beeld, wat laat ze zien ?

Wat een ernstig en leedvol leven heb ik toch ?

Wat een stom decor ?

Waar blijven die mannen ?

Ik heb pijn in mijn buik ?

Vindt de regisseur dit nu echt de mooiste foto?

Mieque moet volgens mij nu wat zeggen ?

Mag ik ook naar de kapper ?

Ik doe gewoon wat me gezegd is ?

Toekomst

Dit heet op de Paul Krügerlaan een Turkse Bezem.
Ik zocht een Grasbezem, een Striegel volgens hagenees Jaap,
dus kwam ik nooit aan de juiste bezem.
Maanden spookte die bezem door mijn hoofd:
ik moest en zou een dergelijke bezem hebben voor Haar Jury.
Twee dames in een Hindoestaanse winkel die heerlijk rook;
een elegante, sprookjesachtige wereld achter, boven, naast, voor, in en onder de toonbank,
een exotische wereld vol kleur en geur, maar niet mijn bezem.
U moet kijken in een Turkse winkel, zeiden zij
- 1 Turkse winkel bezocht - 2 - en in de 3de werd mijn wens werd vervuld voor 7,50 euro.
Nieuw bezems vegen schoon .. dat weet u.
Dave en ik - ja, behalve Dave, is ook de regisseur knettergek -
hebben 3 Dagen geploeterd en getimmerd en geverfd en gebouwd en gefantaseerd en gecreeërd en schoon geveegd.
Trudy heeft al een voorproefje gezien en zij kwam en zag en was content.
Jaap heeft vandaag nog wat details aangebracht ...
en het is nog steeds niet af, nog een heleboel kleine dingetjes ...
Ach, nog zoveel dat ik omloop in mijn hersenen.

De spelers kunnen morgen wonen in hun hut, hun plek, hun rol ...
Wordt het de laatste, dus slechtste repetitie ooit,
of krijgen ze een rilling van pret en doorzet
en gaan wij, de dan aanwezigen, nog meer genieten dan we al deden

Brrrrrr, wij gaan het zien!
En U ???

Old Cabin

Dat was vele malen mijn zoekterm voor inspirerende afbeeldingen: Old Cabin.

Soms ook nog prairy, winter en Wyoming er aan toegevoegd.

Je kan soms te ver zoeken.

Dat bleek maar toen ik vorige week naar afbeeldingen zocht van

A Jury of Her Peers van Sally Heckel:

plotseling stonden zij er, voor hét.

Zelfs de mand is er, al had ik hem aan een ander gegeven,

en als je goed kijkt is zelfs het zwarte tasje er.

Maar het huis, het huis van mijn dromen, daar staat'ie....

Komend weekend hoop ik dat dat huis in de Lange Lombardstraat komt te staan.

Mieque en ik hebben de bouwelementen al klaar gezet.

Nu nog spijkeren.

(de foto is een stil uit de film van Sally Heckel, 1980)

Dapper Dapperder Dapperst

Wie wat bewaart heeft wat.
Goed.
Maar ik zoek mijn hond.
Hij moet hier ergens zijn.
Ik heb hem niet aan " 't Hek Gebonden"
en vraag mezelf liever niet af "Zouden Ze Leven Of Zijn Ze Dood"
Maar ToneelgroepRandstad is wel "Over Dat Brugje Daar Gegaan"
en heeft opgeruimd,
veeeeeeeeeeel opgeruimd, historische bagage, sentiment en troep - hup: WEG.
De één sloot vreselijk dapper de bewaar-ogen,
een ander wilde toch nog net een tafeltje mee,
om in de CV kast (loopbaanverslagopslagruimte of warmteapparaatophangplek)
een rubberbootje op op te bergen.

Geen hond te zien op het plaatje denkt u?
Geen "Zonen Met IJzeren Kronen" geen "Reus, Rover, noch Moordenaar"
Maar wel Dave, Dave De Ster is er wel !!!!
U zult het waarschijnlijk niet zien, maar die gozer is het AmsterdamRijnkanaal overgestoken zonder brug en zit stiekum achter een windmolen te wachten op kalmer weer.
Hij heeft een fantastisch buizenstelsel in de lucht gehangen,
waar toekomstige belichters waarlijk mee in hun nopjes kunnen zijn,
maar Dave heeft zoveel moeten doen, zoveel ....
En wiens schuld is dat ?
Je zou zeggen de regisseur, die zei: Opruimen dat zooitje.
Maar die regisseur kan toch de schuld bij Dave zelf leggen:
"Eigen Schuld Dikke Bult, want Jij Dave, Jij Bent Begonnen"

Toneelgroep Randstad heeft 2 producties naast elkaar gedaan;
een toneelstukje en een grote, dappere stap naar de toekomst.

Ik ben zo vreselijk trots op ze, ....
op de daadkrachtige dames, op lieve gastspelers, op inspirators, op Dave ....

Nu nog een schenking door dees of gene van een Reform Ladder - 600cm graag -
en het clubje in de Lange Lombardstraat kan de wereld aan.

Kazan ! Ben je daar ! Kom binnen ! 't Vrouwtje zal je voeden!

Klein Maar Dapper

Het was nog niet eerder tot me doorgedrongen:
we zijn bezig met een stuk dat zich afspeelt in een stil land,
de mensen zijn zwijgzaam, hebben weinig te vertellen,
het is 1915, geen telefoon, geen radio,
de acteurs moeten de stilte dragen, invullen, vertellen,
en ik maar kijken of dat lukt.
En doe ik daar of daar muziek om de stilte te laten horen
of is juist stilte de beste stilte?
Maar tijdens élke repetitie worden we begeleid door de toeters van Klein Maar Dapper.
Zijn we dan helemaal gek geworden ?
Nou, eigenlijk lijkt niemand van ons er last van te hebben.
Vreemd.
Maar nu, nu wil ik het wel een keer horen,
horen of onze stiltes hoorbaar zijn,
en vol van woorden.

Dus geachte spelers, ik was het helemaal niet van plan,
maar ik wil graag een extra repetitie !
Op een moment dat KMD er niet is.
Mag het asjeblief ?
Neem woensdag je agenda mee!!!!

Tijgertje

Lieve allemaal,

Poes Tijgertje is niet meer. Toen ik van repetitie terug kwam lag Tijger amechtig op de bank naast haar kussentje. Helemaal zielig want ze had overgegeven. Ze miauwde nog een laatste keer toen ik haar terug gelegd en haar omgeving schoongemaakt had. Toen verdween het leven uit haar en was ze hemelen.
De volgende dag heb ik er meegenomen naar de dierenarts alwaar ze gebleven is om gecremeerd te worden.

Trudy

Geen Dure Panty

Dames, en misschien ook wel een paar heren, trek geen panty aan of ga niet aan de bar zitten als je naar het Randstad Theater komt. Dat zou weleens funest voor je panty kunnen zijn. Gisteravond hebben we na afloop van de repetitie nog wel wat zitten schuren om het wat zachter en ronder te maken, maar het blijft gevaarlijk. Neem je drankje staand of trek een broek aan.

Tot gisteren heb ik mogen schuren en schaven aan het stuk. De spelers vinden het ook niet meer leuk; als ik ze nu naar links stuur, terwijl het 3 weken geleden naar rechts was, hebben ze commentaar ! Commentaar ! Nou, dan kennen ze Marx nog niet ! Commentaar ! Alsof je een regisseur kan vragen niet te regisseren ! Ik ben geen coach ! Ik stuur je niet de verkeerde baan in; ik laat alleen andere richtingen zien ! Weliswaar moet je vanaf volgende week zelf de richting gaan kiezen, maar als die fout blijkt te zijn, wat dan ? Moet ik je dan stom door laten gaan ? Nee, stoppen en opnieuw is mijn devies ! Let op: Marx is de regisseur, pech, dikke pech.

Op de voorstelling, en eigenlijk niet eerder zal ik je echt loslaten, al is het met de grote bibber in m'n lijf.

echt waar

Na vrijdag gebruikt Renate echt niet het woord echt meer.
Dat is echt niet nodig namelijk, zo echt is dat dat je echt het verschil dan hoort.
En echt ik ben een vliegtuig en als je me niet gelooft dan stap je maar uit en dan gaan we echt een stukje varen.

Truudz

Haar Jury, een toneelstuk: VLIEGEN?

Haar Jury, een toneelstuk: VLIEGEN?: "Over twee weken vliegen las en hoorde ik gister. Vliegen? Ik ben meer een kuiken wat je uit het nest moet gooien denk ik na gisteravond. Zal..."

VLIEGEN?

Over twee weken vliegen las en hoorde ik gister. Vliegen? Ik ben meer een kuiken wat je uit het nest moet gooien denk ik na gisteravond. Zal eerst eens netjes moeten leren piepen. Gelukkig is het nog geen 31 maart en is er Trudy nog. Met haar hulp gaat het vast wel lukken om te vliegen en hoef ik uiteindelijk niet uit het nest gegooid te worden.
De rok is inmiddels aangepast, dus nu alle tijd om met een rrrollende rrrr door het huis te lopen en te oefenen op het woordje echt.
Op naar de volgende repetitie maar eerst een goed glas wijn, een lekker bord eten en aangenaam gezeldschap!!

Zwaar Land

Thijs koos deze foto als uitgangspunt.
Ook wilde hij het zware boerenwerk laten zien, rond 1910, ergens,
"nine miles from anything"
Daarna werd er een kleur, een kleur die iets duidt, toegevoegd.
Een kleur die aan mij lijkt te kleven.
Het publiek zal het niet zien gebeuren, maar het is er wel.
De spelers, hun rolfiguren, moeten het weten, moeten het denken, moeten het spelen ...
Rood ... dood ... en wat eraan vooraf ging.
Hoe het hen dwingt en bepaalt, hoe ze zullen veranderen.
Daarom sta je op het toneel.
Er is iets, er gebeurt iets, het verandert je ... ten goede of ten kwade ...
Verandert er niets wezenlijks, dan zit ik als bij de kapper,
een andere lengte, een andere kleur,
dat hoeft niet op een toneel, daar betaalt een kijker niet voor, die gaat zelf naar de kapper.
Maar jij, die wil laten zien dat een gebeurtenis je kan veranderen, je kwetsbaar doet zijn, je laat braken, huilen, zenuwachtig of stoer doet zijn, jij, die dat laat zien, jij mag op het toneel.

Concepten

Eerst de dames - Renate en Mieque: vrolijke jurkjes zijn het niet. Netjes, dat wel.

Concept helemaal goedgekeurd ! En met veel complimenten !

Sander heeft me ook een concept beloofd, er zal beslist paars in zitten,

want er kwam een complete rol op tafel.

En ik heb van Thijs ook zijn eerste concept gezien ... ik weet het niet ...

zelf vond'ie het min of meer depri en modderig en teveel data en die rare logo's ...

Waar zal Dik mee komen ? Hij zoekt een koor, minimalistische kinderopera, piepende keelgeluidjes, een jubel aria door een blondgelokt kindje, Mary Had A Little Lamb maar dan van Mevrouw Goeijagoedaija .. geen zorgen Dik verrast altijd ... toch ?

Volgende week gaan Thea en ik aan haar concept werken: stil spel, niets zeggen, veel vertellen.

Volgende week beginnen we bij het begin, we mogen nog 2 repetities op de millimeter werken en daarna moeten jullie gaan vliegen .....

De Naaimachine

En dan kom je er ineens achter dat niet alleen het stuk uit 1910 is. Ook mijn naaimachine is antiek gebleken. Dacht even een jasje 3 maten te verkleinen en een rok in elkaar te flansen, mis dus.

De bedrading was dusdanig antiek dat ik met mijn linkerhand steeds een beetje moest rommelen aan het snoer en dan met rechts de stof begeleiden. Een spoelwinder die het niet meer deed, dus dat werd met de hand spoeltje vol zien te krijgen. Eindelijk gelukt en dan...........breekt de naald. En dan kom je er achter dat je voorraad dus ook antiek is. Gelukkig nog 1 reserve naald!!!
Maar het is gelukt, alles is klaar en boven verwachting en zonder patronen ziet het er ook best goed uit al zeg ik het zelf. Nu nog de goedkeuring krijgen!

En ik denk dat ik toch maar een nieuwe naaimachine ga kopen.................

Verlichting

Wat een opluchting na gisteren !

Sander was heel cool over dat wat er aan licht hing,

wel moeten er lampen boven het speelvlak kunnen hangen,

voor zij- en tegenlicht. Daardoor krijg je diepte in het beeld. Belicht je alleen van voren, dat wordt alles heel plat.

Eigenlijk is dat geen belichten, maar verlichten.

Ik was zo blij dat'ie er was om te kijken, want ik dacht dat het een zooitje was.

Hij vroeg nog of er met echt licht gewerkt ging worden, petroleumlampen of zo. Ik had er weleens aangedacht, maar ik wil dat toch niet.

Nog een vreselijke opluchting was, dat het Jan wel was gelukt om de 2 liedjes op een CD te zetten ! Nu kan Thea er thuis of in de auto naar luisteren en zich op haar choreografie voorbereiden.

En toen gingen ze spelen ..... en dat was prachtig !!! Ik zag echt heel veel van wat ik wilde.

Er was rust, ruimte, gemak, luisteren, denken, kijken ... heel mooi.

Alleen liet Jan mij in de steek ... dacht ik. Ik dacht: die kent z'n tekst niet, hoe kan dat nou ! Dat heb ik nog niet eerder gemerkt! Hè Jan, je moet echt je tekst gaan leren, riep ik minstens 4x.

Maar vanmorgen dacht ik: hij had heel bewust geen boekje bij zich op het toneel ....

En, wat spelers vaak het allermoeilijkste vinden, zijn teksten onthouden die bestaan uit kleine korte zinnen, die veel op elkaar lijken, ver uit elkaar liggen, niet veel betekenen ....

Dus ik vermoed nu dat Jan wél had geleerd, onzeker was of werd en toen niks meer wist.

Even wat ander licht, dat lucht op.

Meer Volume

In de 19de Eeuw was wijn en glas kostbaar,
dat is vaak ook te zien aan de inhoudsmaat van oude glazen.
Tot rond 1870.
De wijn werd goedkoper, de glazen mochten groter voor meer volume.
Bij Randstad valt dat laatste toch wat tegen;
als een vingerhoedje, zo zag mijn glas er gisteren uit.
Ik had toch behoefte aan wat meer volume.
Aan die wens werd voldaan.
Ik heb het geweten.
Het was na 2en toen ik door een doodstille stad schommelend fietsend naar huis reed

Ook de spelers leken gebrek aan volume te hebben.
Trudy siste: Ze moeten toch echt wat harder praten.
Ik suste nog: Laat ze maar even.
Renate zei er later over: Ik moet toch ingetogen zijn.
Trudy: Ja ingetogen, maar wel harder praten.
Renate: Dan ga ik dat thuis oefenen, hard pratend ingetogen zijn.

Verder gaat het stuk nog niet naar m'n zin.
"We hebben nog 2 maanden", giert een opgewonden engeltje.
"Dat zijn maar 8 repetities", roept een roodgehoornd duiveltje.
Die twee zitten op mijn schouders in mijn oren te lullen en bezorgen me hoofdpijn.
Hun volume is echt groot genoeg, te groot eigenlijk, of kwam dat door dat glas waar ik uit dronk?

Soms wil je meer volume en soms is wat minder beter.

HE JO

was toch niet zo'n goed idee om met koorts naar de repetitie te gaan. Heb de hele nacht he jo liggen zingen en mevrouw Hale uit liggen foeteren; JE MOET KIJKEN!!! op sinistere toon. Dus beetje uitzieken zat er niet in, het liedje uteindelijk wel. Maar goed, het was een goede repetitie, mooie gordijnstof en verder al aardig strak in het rood en zwart.
Volgende week weer van de partij met hopelijk een rustiger hoofd na de repetitie. Ik ga nu dan maar een beetje uitzieken. arme ik!

Links en Rechts

Gisteren hebben Mieque en ik wat stoffen bekeken,
want al dat verven en knutselen in het Randstad Theater noopt tot vervanging van vaal groen fluweel, maar voor nieuw fluweel is er geen geld.
Dus beginnen we voorzichtig met de 3 ramen, het grote doek moet nog even wachten.

We hebben gekozen voor een stofje met gele bloemetjes, blauwe bliksemschichten, roze rondjes, doorkruist met paarse besjes die hangen tussen gifgroen gebladerte, met biesjes van purper en rood, kwastjes van oker en terra, nu ja, alles wat je maar niet wilt....hè Jan ?

Liefst wilden M&M een barokke stof, maar de schenker had daar te weinig van.
Dus denken we dat het ietsje strakker wordt....

Daarna met heerlijke pilsjes met Thijs Geritz gesproken over vanalles en nog wat, want met het praten over de opdracht voor affiche en flyers waren we snel klaar. Hij had al wel een idee en dat had te maken met:



Wij vertrouwen Thijs volkomen, niet alleen wat betreft het ontwerp, want ik mag ook zeggen dat ik het lelijk vindt of stom, maar hij heeft ook beloofd, dat wanneer hij uitgenodigd wordt om in L.A. te komen werken aan muziek bij computerspelen, dat hij deze opdracht toch afmaakt !!
Geweldig die Thijs !

Zie nu rap Rechts de nieuwe Links !
Want we staan nu ook op de site van het HVA, onder het kopje Voorstellingen,
weliswaar met wat foutjes, maar dat komt heus wel goed als je ze meldt aan Guus Vervaart.

Bij het gelinkte Brussels gezelschap zit Bertram Burggraaf, die een van onze Volgers is,
hij wil natuurlijk dat wij hem ook volgen.

Typen kun je leren

Hoi juryspelenden,

Een typecursus kan ook in dit leven nog een goed resultaat geven. The grey brown fox jumps over the lazy dog.
En maar oefenen, oefenen. oefenen. Zo heb ik dit ook geleerd vrôeguh op de gemeentelijke school voor machineschrijven. Tegenwoordig heb je aardige leersels te weten: toetsenbordgebruik.
Ik kom snel kijken hoe de ruimte heel mooi geworden is.
Van de week heb ik de meterstanden opgenomen, zal wel meevallen denk ik.
Repeteer ze woensdag en als het meezit kom ik misschien tegen 22.00 uur nog even langs.

Groetjes, Trudy

gaaf!

Gaaf ,het werkt echt.Nu nog een typekurses....

digi een beetje

Na alle insprirende verhalen gelezen te hebben kan ik natuurlijk niet achter
blijven om ook mijn bijdrage te leveren.Jammer dat ik in een vorig leven geen
typkurses heb gevolgd,is toch een beetje lastig met 2 vingers typen (wel handig als je bij de politie werkzaam bent).
Verder is het leuk om te weten dat afgelopen zaterdag, Jan,Mieque en ik onze krachten hebben gebundeld om Randstad verder te moderniseren met vlg mij
een prachtig resultaat.Dankzij de nieuwe trap (bedankt Marx!) ging Jan als de
brandweer met de zwarte latex,verfde Mieque de muren en haar handen rood en
was ondergetekende bezig met tegels plakken en aanverwante bezigheden.
Hoop dat jullie genieten van de metamorfose en zie jullie as woensdag.
Groet Dave.

Bloggen, een reactie

Beste mensen,

Ik ben eindelijk ook op het blog wat Marx aangemaakt heeft. Het is Dave nog niet gelukt. Toch een beetje een digibeet, al zou je dat niet van hem verwachten.
Mieke Valkuil is heel bedreven in bloggen. Ik heb genoten van Tika (met die vreselijke gele pruik) uit Tita tovenaar. Hoe staat het overigens met de grobbebollen?
Leuke discussie over "who's who?" en wie is belangrijk. Wij allemaal natuurlijk, maar onze naam is recentelijk nog niet gevallen in de media. Maar goed: "ik ben gepubliceerd in poëzie op pootjes". Ben ik nu ook belangrijk?????
Ik probeerde een foto te uploaden van Mieque en Marx maar die kon ik niet meer terugvinden op mijn computer. Je zullen het zonder moeten doen en t.z.t. zal ik wel wat plaatjes meesturen.
Ik vind het jammer dat ik mijn rollen heb moeten terug geven maar ik trek het echt niet meer.
Morgen ga ik naar Daan de Shamaan in Rotterdam. Misschien kan hij me van mijn pijnen afhelpen. Dat zou heel fijn zijn.

Trudy

Aanpassingen

Tja, Mieque kan Thea nooit als meisje hebben gekend,
dus die tekst moest veranderd, leuke jurkjes van vroeder konden ook niet, ook eruit,
het poesje van Mw.Peters is een kat geworden, die waarschijnlijk werd doodgeslingerd, boven is slaapkamer geworden, de beesten zullen verzorgd worden en de volgende dag aangebonden, de kippen hebben 5 eieren gelegd en niemand kijkt daar van op en het begin is op papier gezet.

Renate en ik beginnen 's woensdags om 18.45 uur,
de rest kan dan wel voor achten komen, maar doe dan wel stil.
Wij doen niet open voor de bel, dus er moet een sleutelhouder eerder komen.

Denk aan eventuele kleding deze maand,
Renate en Thea moeten alles nog hebben, Frenk heeft alleen nog maar een pet.
Dimphy nog een keer vragen voor de schort.

wat een begin in het nieuwe jaar zeg maar.
wat een geluk dat mieque haar moeder goed kan naaien, ikzelf redelijk goed kan breien al zeg ik het zelf en wat een geluk dat we zoveel kennis in huis hebben over titatovenaar en gelukkig hebben we dan ook nog marx en de rest van de leden die er gelukkig wel zijn.
Of het sokje gaat passen dat valt te bezien, of dit ingewikkelde breipatroontje tot een prachtige trui gaat worden?
Persoonlijk denk ik dat we dit met z'n allen toch gewoon van de grond moeten gaan krijgen.
Dat denk ik niet alleen; het gaat gewoon lukken!!!!
Wie de sok past trekke hem aan.........enne........marx......ik heb maat 39

Ti Ta Tovenaar

Toneelgroep Randstad heeft écht een relatie met Ti Ta Tovenaar, vergis je niet.
Voor die ins-and-outs moet je bij Thea wezen;
ik ga het niet verder duiden of toelichten of uitleggen of bespreken,
want ik ben ontdaan, en een beetje op na vanavond.
Wat is er aan de hand ?
Welnu, het Konijn, dat dus geen Haas was, leefde nog en was inderdaad niet lief en beet.
Weer is er een rol teruggeven.
Moet mijn schuld zijn.
Ach Welneen ! riep het, in spoed bijééngeroepen, bestuur in koor.
Gewoon weer iemand anders vragen, komt in orde.
Even later de tegenspeelster: Dat komt door mij ! (Mieque)
Ach Welneen ! riep het bestuur, Maar vind je het goed dat we weer iemand anders tegenover je zetten ?
Ach Wel Ja ! riep Mieque, Dat deert mij geenszins !
Nou, Mieque had in ieder geval wel een perfecte, door haar moeder gemaakte, rok om aan te trekken.
Niet charmant, niet leuk, maar stug, winter, sober. Prachtig.
En de moeder van Mieque zorgde ook voor aanpassingen in kragen van overhemden:
van 1999 naar 1910.
Mijn moeder naait niet, breit niet, haakt niet; nooit gedaan.
Ik ben jaloers op Mieque, want ik heb nu zo'n moeder nodig, die, al breinaalden tikkend, wol verwerkt tot warme, zachte, draagbare dingen en dan mijn verhalen over toneel aanhoort en me sussend toespreekt: Hier brei ook een sok, naai een rok, haak een vestje, wordt je rustig van.

Renate zal moeten kijken of het sokje past.
Ik zal kijken of ik er zonodig een endje aan kan breien.
Als ik kon toveren, TI Ta, en daardoor elke speler altijd kwam en bleef komen, dan had ik geen breinaalden nodig.

Ik heb gehoord dat er een toneelgroep in Wateringen is waar iedereen altijd komt.
Sint Jean nogwat......Ze zitten tussen de tomaten en komkommers, maar willen wel toneelspelen, elke week, elke repetitie, half dood, ziek, vrouw ervandoor, man die met de hoeren dreigt, kinderen die zich ongecontroleerd weten en zich met subversieve zaken bezighouden of gewoon hangen, diner-uitnodigingen afslaand, weer of onweer, OV narigheid, rotte regisseurs, lekke banden, slecht zittende sokken....geeft niets WELNEEN, ze zijn er gewoon !

Ik denk dat ik toch een paar breinaalden moet kopen....en wol...en een gebruiksaanwijzing...of weet ik het toch.....insteken...omslaan....doorhalen.....aflatenglijden.....