Beide onderwerpen hebben we gisteravond behandeld. Eerst moesten de spelers net doen of ze een kerststukje waren. ....walchelijk als ik dat zo lees; zulke rare improvisatie-opdrachten kregen wij begin jaren 80, dat was toen helemaal IN.
Ik heb me in mijn allereerste regie daar dan ook schuldig aan gemaakt, want je dacht dat dat heeeel goed was en modern en interessant en inspirerend enzo. Een gebakken ei moesten ze uitbeelden, ze kregen een wit laken en een geel iets. Ik zie die arme spelers nog rommelen onder dat laken, daar in die kelder van het Algemeen Ziekenhuis in Winterswijk, waar we mochten oefenen. Het uiteindelijke resultaat, de voorstelling Haar Zorg, werd desondanks toch een succes en er kwam geen gebakken ei in voor.
Nu dan kerststukje spelen voor Haar Jury. Toeval die titel? Ja. Heel erg toeval ! Het leek moderner, interessanter, inspirerender en heeeel goed enzo om de titel kort te houden in plaats van Een Jury Van Haar Gelijken. Vandaar Haar Zorg in 1984 en Haar Jury in 2011.
Wat de spelers dan wel niet deden met die kerststukjes? Welnu u begrijpt natuurlijk dat ze daardoor leren om zelf de enscenering, choreografie, de plek waar ze gaan staan of zitten te bepalen, door gewoon te doen alsof ze kaarsjes zijn en allemaal mooi en zichtbaar staan te wezen.
Vorige week moesten ze 4 minuten staan en opletten, deden ze prachtig, mooier dan Reinbert de Leeuw in De Wereld Draait Door een paar dagen later. Toeval ? Ja ook erg toeval. Maar wel beide Kunst, want er is een opdracht, een uitvoering, een voorstelling, een presentatie op een podium, er is publiek en het is vluchtig en na die stilte is het wég! Prachtig.
Nu de Koeien. Daarvoor moet je naar de voorstelling komen. Maar Frenk een pet opzetten maakt hem nog geen boer, want hij praat een beetje raar voor een boer. Tot overmaat van ramp probeerde hij het ook nog eens met een boer'n-slik-de-helft-moar-in-accent.....fout fout helemaal fout. Hij mag het later nog eens proberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten