Uitzichtloosheid met uitzicht

Marineren & Slow Cooking

De spelers van Haar Jury zijn voor 2 weken naar huis gestuurd, dus heb ik alle tijd om een geweldig Kerstmaal te doen ontstaan, die ik dan zal presenteren aan mijn grootste bewonderaar.

Een solo voorstelling.

Nu ja, erbij een beest die niet mag ontbreken als rekwisiet.

Alle ingredienten heb ik bij de hand, salie, rozemarijn, tijm, selderij, kruidnagel, rode wijn, jeneverbessen, kaneel, noem maar op, meneer Heijn was weer blij met me en in de diepvries ligt het beestje te wachten op dooi.

Ik haal het eruit en wil aan mijn Haasgerecht beginnen, zie ik dat het Konijn is.

Konijn, geen Haas.

Haas is wild en komt van woeste onontgonnen gronden.

Konijn is anders; ik wil niet zeggen Lief, want ze kunnen vreselijk bijten en zich voortplanten als wilde beesten, ik heb er één gehad die alle electrische bedrading in huis had stuk geknaagd.

Mijn geplande Haas zou 24 uur in een kruidige marinade liggen en daarna 4 uur ge-slow-cooked worden op een klein vlammetje.

Dat sprak mij erg aan, want ik hou ervan om heel veel ingrediënten in een bakkie te doen, daar het lijdend voorwerp in te mieteren, af en toe te draaien, roeren, schudden, aaien, ruiken en te luisteren naar eventueel gepruttel. Zou d'ie nog leven of is'ie dood ? Dan als het voorwerp flink vol zit van marinade, het los te laten in een pan. Daar moet het zich dan zien te redden en proberen iets moois te worden.

Helaas ik heb een Konijn.

Improviseren dan maar.

De marinade met al die fantastische ingrediënten bleef, was te goed om weg te gooien, dan maar de tijd inkorten: 24 uur wordt 4 uur.

Dan in de pan: 4 uur wordt 40 minuten.

Voor Konijn is dat ook best wel slow-ge-cooked.

Ik ben benieuwd want mijn bewonderaar er van gaat vinden.

gezellig

Rode verf is altijd een mooie kleur om de revolutie mee uit te roepen. Dat kan ook in stilte. Maar mensen als kerststukje. Ik vind het vreemd. Niet onacceptabel maar vreemd. Wel vol vrede. En dennentakjes. Nu maar hopen dat niemand allergisch is. Maar ik zeg ook: heb vertrouwen, U bent in goede handen. Laat u kneden maar niet zonder tegengas. Want dat heeft mevrouw Warmerdam soms nodig. Bak geen zoete broodjes. En slik het niet als zoete koek. Daar is het verhaal te gruwelijk voor.

Kerststukjes en Koeien

Beide onderwerpen hebben we gisteravond behandeld. Eerst moesten de spelers net doen of ze een kerststukje waren. ....walchelijk als ik dat zo lees; zulke rare improvisatie-opdrachten kregen wij begin jaren 80, dat was toen helemaal IN.

Ik heb me in mijn allereerste regie daar dan ook schuldig aan gemaakt, want je dacht dat dat heeeel goed was en modern en interessant en inspirerend enzo. Een gebakken ei moesten ze uitbeelden, ze kregen een wit laken en een geel iets. Ik zie die arme spelers nog rommelen onder dat laken, daar in die kelder van het Algemeen Ziekenhuis in Winterswijk, waar we mochten oefenen. Het uiteindelijke resultaat, de voorstelling Haar Zorg, werd desondanks toch een succes en er kwam geen gebakken ei in voor.

Nu dan kerststukje spelen voor Haar Jury. Toeval die titel? Ja. Heel erg toeval ! Het leek moderner, interessanter, inspirerender en heeeel goed enzo om de titel kort te houden in plaats van Een Jury Van Haar Gelijken. Vandaar Haar Zorg in 1984 en Haar Jury in 2011.

Wat de spelers dan wel niet deden met die kerststukjes? Welnu u begrijpt natuurlijk dat ze daardoor leren om zelf de enscenering, choreografie, de plek waar ze gaan staan of zitten te bepalen, door gewoon te doen alsof ze kaarsjes zijn en allemaal mooi en zichtbaar staan te wezen.

Vorige week moesten ze 4 minuten staan en opletten, deden ze prachtig, mooier dan Reinbert de Leeuw in De Wereld Draait Door een paar dagen later. Toeval ? Ja ook erg toeval. Maar wel beide Kunst, want er is een opdracht, een uitvoering, een voorstelling, een presentatie op een podium, er is publiek en het is vluchtig en na die stilte is het wég! Prachtig.

Nu de Koeien. Daarvoor moet je naar de voorstelling komen. Maar Frenk een pet opzetten maakt hem nog geen boer, want hij praat een beetje raar voor een boer. Tot overmaat van ramp probeerde hij het ook nog eens met een boer'n-slik-de-helft-moar-in-accent.....fout fout helemaal fout. Hij mag het later nog eens proberen.

Het Halve Werk

Een goed begin en nu door met ....VERVEN !!

Dave, Mieque, Jan en Trudy hadden al flink geklust en dat beloofde meer. Jan spoorde Dave weer aan en de kwast wordt weer opgepakt.

Alle hulp is welkom

a.s maandag.

Bel Dave of Jan om te vragen wanneer de deur open en de koffie klaar is.

En de kleur wordt .....

Het Begin

We waren al begonnen, maar het voelt als een nieuw begin.
Gisteren bleek dat Dimphy niet langer mee kon doen, haar familie heeft haar nodig.
Ze heeft wel beloofd de schort te maken, maar daar komt Thea nu in,
want Trudy neemt de rol van Dimphy over. Dus Thea die van Gertrud.
Te volgen?
Frenk's ogen rolden gisteren uit de kassen bij het zien van al de veranderingen,
maar zijn rust en spel waren van grote hulp tijdens al die verwarringen.
Ik heb zelden zoveel plezier beleefd aan een repetitie,
en ik rommel toch al sinds 1980 in dat amateurtoneel.
Een enorme energie was voelbaar en
dat terwijl de acteurs eigenlijk alleen de stilte moeten spelen.

Er gaan bijzondere dingen gebeuren:
Trudy mag best gaan zitten als zij dat wil en ik niet,
Thea zal wat minder zuchten,
Dave niet teveel tegelijk doen, dat komt wel,
Mieque wil elke week - Was müssen das für Bäumen sein - zingen
en ook nog fantaseren over die 7 zonen met ijzeren kronen
terwijl ze de quilt probeert te fatsoeneren.
Frenk zal aan zijn kouwe handen denken en onthouden waar het erf, boven, stal en weg zijn.
En dan Jan, Jan die zal zich niet meer verstoppen,
want rond 1910
op de prairy in Wyoming,
9 miles from anything,
is een man vermoord,
en Jan, Jan is de enige politieagent.