Tijgertje

Lieve allemaal,

Poes Tijgertje is niet meer. Toen ik van repetitie terug kwam lag Tijger amechtig op de bank naast haar kussentje. Helemaal zielig want ze had overgegeven. Ze miauwde nog een laatste keer toen ik haar terug gelegd en haar omgeving schoongemaakt had. Toen verdween het leven uit haar en was ze hemelen.
De volgende dag heb ik er meegenomen naar de dierenarts alwaar ze gebleven is om gecremeerd te worden.

Trudy

Geen Dure Panty

Dames, en misschien ook wel een paar heren, trek geen panty aan of ga niet aan de bar zitten als je naar het Randstad Theater komt. Dat zou weleens funest voor je panty kunnen zijn. Gisteravond hebben we na afloop van de repetitie nog wel wat zitten schuren om het wat zachter en ronder te maken, maar het blijft gevaarlijk. Neem je drankje staand of trek een broek aan.

Tot gisteren heb ik mogen schuren en schaven aan het stuk. De spelers vinden het ook niet meer leuk; als ik ze nu naar links stuur, terwijl het 3 weken geleden naar rechts was, hebben ze commentaar ! Commentaar ! Nou, dan kennen ze Marx nog niet ! Commentaar ! Alsof je een regisseur kan vragen niet te regisseren ! Ik ben geen coach ! Ik stuur je niet de verkeerde baan in; ik laat alleen andere richtingen zien ! Weliswaar moet je vanaf volgende week zelf de richting gaan kiezen, maar als die fout blijkt te zijn, wat dan ? Moet ik je dan stom door laten gaan ? Nee, stoppen en opnieuw is mijn devies ! Let op: Marx is de regisseur, pech, dikke pech.

Op de voorstelling, en eigenlijk niet eerder zal ik je echt loslaten, al is het met de grote bibber in m'n lijf.

echt waar

Na vrijdag gebruikt Renate echt niet het woord echt meer.
Dat is echt niet nodig namelijk, zo echt is dat dat je echt het verschil dan hoort.
En echt ik ben een vliegtuig en als je me niet gelooft dan stap je maar uit en dan gaan we echt een stukje varen.

Truudz

Haar Jury, een toneelstuk: VLIEGEN?

Haar Jury, een toneelstuk: VLIEGEN?: "Over twee weken vliegen las en hoorde ik gister. Vliegen? Ik ben meer een kuiken wat je uit het nest moet gooien denk ik na gisteravond. Zal..."

VLIEGEN?

Over twee weken vliegen las en hoorde ik gister. Vliegen? Ik ben meer een kuiken wat je uit het nest moet gooien denk ik na gisteravond. Zal eerst eens netjes moeten leren piepen. Gelukkig is het nog geen 31 maart en is er Trudy nog. Met haar hulp gaat het vast wel lukken om te vliegen en hoef ik uiteindelijk niet uit het nest gegooid te worden.
De rok is inmiddels aangepast, dus nu alle tijd om met een rrrollende rrrr door het huis te lopen en te oefenen op het woordje echt.
Op naar de volgende repetitie maar eerst een goed glas wijn, een lekker bord eten en aangenaam gezeldschap!!

Zwaar Land

Thijs koos deze foto als uitgangspunt.
Ook wilde hij het zware boerenwerk laten zien, rond 1910, ergens,
"nine miles from anything"
Daarna werd er een kleur, een kleur die iets duidt, toegevoegd.
Een kleur die aan mij lijkt te kleven.
Het publiek zal het niet zien gebeuren, maar het is er wel.
De spelers, hun rolfiguren, moeten het weten, moeten het denken, moeten het spelen ...
Rood ... dood ... en wat eraan vooraf ging.
Hoe het hen dwingt en bepaalt, hoe ze zullen veranderen.
Daarom sta je op het toneel.
Er is iets, er gebeurt iets, het verandert je ... ten goede of ten kwade ...
Verandert er niets wezenlijks, dan zit ik als bij de kapper,
een andere lengte, een andere kleur,
dat hoeft niet op een toneel, daar betaalt een kijker niet voor, die gaat zelf naar de kapper.
Maar jij, die wil laten zien dat een gebeurtenis je kan veranderen, je kwetsbaar doet zijn, je laat braken, huilen, zenuwachtig of stoer doet zijn, jij, die dat laat zien, jij mag op het toneel.

Concepten

Eerst de dames - Renate en Mieque: vrolijke jurkjes zijn het niet. Netjes, dat wel.

Concept helemaal goedgekeurd ! En met veel complimenten !

Sander heeft me ook een concept beloofd, er zal beslist paars in zitten,

want er kwam een complete rol op tafel.

En ik heb van Thijs ook zijn eerste concept gezien ... ik weet het niet ...

zelf vond'ie het min of meer depri en modderig en teveel data en die rare logo's ...

Waar zal Dik mee komen ? Hij zoekt een koor, minimalistische kinderopera, piepende keelgeluidjes, een jubel aria door een blondgelokt kindje, Mary Had A Little Lamb maar dan van Mevrouw Goeijagoedaija .. geen zorgen Dik verrast altijd ... toch ?

Volgende week gaan Thea en ik aan haar concept werken: stil spel, niets zeggen, veel vertellen.

Volgende week beginnen we bij het begin, we mogen nog 2 repetities op de millimeter werken en daarna moeten jullie gaan vliegen .....

De Naaimachine

En dan kom je er ineens achter dat niet alleen het stuk uit 1910 is. Ook mijn naaimachine is antiek gebleken. Dacht even een jasje 3 maten te verkleinen en een rok in elkaar te flansen, mis dus.

De bedrading was dusdanig antiek dat ik met mijn linkerhand steeds een beetje moest rommelen aan het snoer en dan met rechts de stof begeleiden. Een spoelwinder die het niet meer deed, dus dat werd met de hand spoeltje vol zien te krijgen. Eindelijk gelukt en dan...........breekt de naald. En dan kom je er achter dat je voorraad dus ook antiek is. Gelukkig nog 1 reserve naald!!!
Maar het is gelukt, alles is klaar en boven verwachting en zonder patronen ziet het er ook best goed uit al zeg ik het zelf. Nu nog de goedkeuring krijgen!

En ik denk dat ik toch maar een nieuwe naaimachine ga kopen.................

Verlichting

Wat een opluchting na gisteren !

Sander was heel cool over dat wat er aan licht hing,

wel moeten er lampen boven het speelvlak kunnen hangen,

voor zij- en tegenlicht. Daardoor krijg je diepte in het beeld. Belicht je alleen van voren, dat wordt alles heel plat.

Eigenlijk is dat geen belichten, maar verlichten.

Ik was zo blij dat'ie er was om te kijken, want ik dacht dat het een zooitje was.

Hij vroeg nog of er met echt licht gewerkt ging worden, petroleumlampen of zo. Ik had er weleens aangedacht, maar ik wil dat toch niet.

Nog een vreselijke opluchting was, dat het Jan wel was gelukt om de 2 liedjes op een CD te zetten ! Nu kan Thea er thuis of in de auto naar luisteren en zich op haar choreografie voorbereiden.

En toen gingen ze spelen ..... en dat was prachtig !!! Ik zag echt heel veel van wat ik wilde.

Er was rust, ruimte, gemak, luisteren, denken, kijken ... heel mooi.

Alleen liet Jan mij in de steek ... dacht ik. Ik dacht: die kent z'n tekst niet, hoe kan dat nou ! Dat heb ik nog niet eerder gemerkt! Hè Jan, je moet echt je tekst gaan leren, riep ik minstens 4x.

Maar vanmorgen dacht ik: hij had heel bewust geen boekje bij zich op het toneel ....

En, wat spelers vaak het allermoeilijkste vinden, zijn teksten onthouden die bestaan uit kleine korte zinnen, die veel op elkaar lijken, ver uit elkaar liggen, niet veel betekenen ....

Dus ik vermoed nu dat Jan wél had geleerd, onzeker was of werd en toen niks meer wist.

Even wat ander licht, dat lucht op.